dwor

Wroku 1781 Kryłów nabyła Józefa Chrzanowska. Jej syn Józef w miejsce drewnianego dworku wzniósł w 1820 roku dwór murowany klasycystyczny z wątkami barokowymi, zakładając także rozległy park. Była to wówczas jedna z bardziej znaczących budowli województwa lubelskiego. Kolejną spadkobierczynią dworu została Józefa Aniela Gabriela Chrzanowska, która wyszła w 1878 roku za mąż za Antoniego Horodyskiego z Mołodiatycz (jednego z najbogatszych ziemian w ziemi hrubieszowskiej). Dwór znacznie rozbudowano, podwyższono o jedno piętro, dostawiono z frontu wysoką więżę, całości nadano cechy neogotyku, przez co dwór stał się magnackim pałacem z prawdziwego zdarzenia. W czasie I wojny światowej pałac został znacznie uszkodzony, po czym tylko częściowo go odrestaurowano. W roku 1938 pałac został wykreślony z ewidencji zabytków. We wrześniu 1939 roku został zdewastowany przez Armię Czerwoną. Zerwano dach, stolarkę okienną, drzwi, rozkradziono wyposażenie. W czasie wojny pałac używany był przez Niemców do celów magazynowych. W lipcu 1944 roku wojska niemieckie cofające się od strony Włodzimierza Wołyńskiego ostrzelały pałac, powodując pożar. Po zniszczeniach wojennych obiekti nie został odbudowany. Ostatnim właścicielem był Mieczysław Ustaszewski, który w latach 60-tych zrzekł się majątku na rzecz Skarbu Państwa. Po roku 1960 rozebrano zachowane resztki ścian, portyku i południowego ryzalitu. Dziś po dworku pozostała neogotycka brama wjazdowa i domek odźwiernego przy parku (jak i sam park) oraz pałacowa studnia. Dawniej istniała nieopodal drewniana cerkiew pounicka, wystawiona na miejscu poprzedniej (sprzed 1667 roku), rozebrana w roku 1938.